پنجره ای باز، اما بسته
به گزارش مجله گوگل ایرانی، دیگر نه چیزی از پس آن دیده می گردد و نه صدایی به گوش می رسد
سالیانی دراز، شکلی دیگر زندگی نموده و اینک
سکوت است و سکوت ...
روزی میزبانِ چشم های کنجکاوی بوده که از پس آن کوچه و خیابان را دید میزده یا امین و رازدار نظربازی عاشقان می شده ...
شاید روزگاری، سنگی به نشانه ساعتِ قرار به شیشه اش خورده و کسی هراسان از پشت آن به بیرون سرک کشیده ...
شاید توپ کودکی بازیگوش شیشه هایش را شکسته یا پسربچه ای پای آن ایستاده و عجولانه همبازیش را در یک عصر تابستانی صدا زده...
شاید امیدبخش بوده برای یک زندگی؛ برای نگهبانی که در سرما و گرمای سال از قاب چهارگوش فلزی خالی به آینده چشم می دوخته ...
شاید هم برای پیرزنی ناتوان دریچه ای بوده تا سبدش را برای اهل محل آویزان کند و آن ها خریدهایش را انجام دهند ...
یا اصلا همدم نگاه های پیرمردی بوده که مدت ها در انتظار آمدن فرزندش به کوچه خیره شده ...
هر چه گذشته، این زندگی اش نبوده.
روزگاری را گذرانده، قهر ها و آشتی ها دیده، مَحرم اسرار شده و از چشم غیر مخفی نگهشان داشته است.
اما دیگر روزگارش سرآمده.
عمری بین دیوار ها زندگی نموده، سختی ها و سنگینی آن را تنهایی به دوش کشیده و حالا خودش همان دیوار است ...
انگار در حال مرگ است...
در برزخی بین بودن و نبودن؛ هم هست، هم نیست ...
پنجره ای باز، اما بسته.
عکاس: هادی زند
منبع: فرارو