تفال به حافظ امروز شنبه 27 اسفند 1401 - مجله گوگل ایرانی

کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

محقق است که او حاصل بصر دارد

چو خامه در ره فرمان او سر طاعت

نهاده ایم مگر او به تیغ بردارد

کسی به وصل تو، چون شمع یافت پروانه

که زیر تیغ تو هر دم سری دگر دارد

به پای بوس تو دست کسی رسید که او

چو آستانه بدین در همیشه سر دارد

ز زهد خشک ملولم کجاست باده ناب

که بوی باده مدامم دماغ تر دارد

ز باده هیچت اگر نیست این نه بس که تو را

دمی ز وسوسه عقل بی خبر دارد

کسی که از ره تقوا قدم برون ننهاد

به عزم میکده اکنون ره سفر دارد

دل شکسته حافظ به خاک خواهد برد

چو لاله داغ هوایی که بر جگر دارد

توضیح لغت: بصر به فتح اول و دوم: بینایی و چشم/ پای بوس تو: بوسیدن پای تو/ میکده: محفل صاحبدلان

تفسیر عرفانی:

فقط کسانی می توانند به بارگاه دوست برسند و به لقای او نایل شوند که همیشه خود را فدای معشوق نمایند و در برابر هر آن چه از سختی ها قرار می گیرند به یاد او با قامتی راست بیرون می آیند.

تعبیر غزل:

مدت هاست از یار خود خبر نداری و هر چه کوشش می کنی از او خبر بگیری کمتر پیروز می شوی. او را آزار نده و ملامتش نکن، زیرا از عواقب آن پشیمان می شوی.