چرا در کافی شاپ ها بهتر کار می کنیم؟ - مجله گوگل ایرانی

کسانی که کارشان را از خانه انجام می دهند، کافی شاپ برایشان گزینه جذابی است و آن را به کتابخانه ترجیح می دهند. طی چند سال اخیر این ایده بارها در مطبوعات مختلف عنوان شده که کار کردن در مکان های شلوغ و پر سر و صدا مثل کافی شاپ مقدار خلاقیت و تمرکز را افزایش می دهد. تحقیقات بسیاری تا به امروز نشان داده اند که مقدار متعادلی از صدای ملایم در محیط اطراف، مثل صدای به هم خوردن بشقاب یا دستگاه قهوه ساز عملکرد ما را در کارهای خلاقانه بهتر می نماید.

حتی وب سایتی هم هست که صدای یک کافه یا رستوران را برای ما بازسازی می نماید تا حس حضور در آن مکان برای ما القا گردد. این وب سایت Coffitivity نام دارد و صداهای ضبط شده در محیط کافی شاپ ها را پخش می نماید. مسوولان این وب سایت می گویند هدف شان از این کار افزایش خلاقیت و راندمان کاری است. سازندگان این وب سایت وقتی فهمیدند که در محیط های شلوغ و پر سر و صدا بهتر کار می نمایند، ایده این وب سایت به فکر شان رسید. موسسان Coffitivity می گویند: ما مدام در کافی شاپ های مختلفی کار می کردیم و متوجه شدیم که واقعا می توانیم کارمان را خوب انجام دهیم.

اما آیا دلیل اینکه مردم در مکان های شلوغ بهتر کار می نمایند، صداهای اطراف آنهاست؟ آیا ممکن است افزایش بازدهی ما به خاطر آدم های اطراف مان باشد؟

نزدیک به 100 سال است که تئوری اثر مخاطب (audience effect) مطرح شده است. طبق این نظریه، حضور تعداد کمی مخاطب عملکرد ما را بهتر می نماید. علاوه بر این، ما می دانیم که وقتی با شخصی رقابت داریم، عملکرد بهتری از خودمان نشان می دهیم. در سال 1898 پژوهشی اجرا شده بود که نشان می داد دوچرخه سواران در حضور یک رقیب پر سرعت، سریع تر رکاب می زنند.

اما هیچ یک از این پدیده ها شرح نمی دهد که چرا در کافی شاپی مملو از کسانی که کتاب می خوانند یا با هم گپ می زنند و استراحت می نماید، بهتر کار می کنیم.

شاید افرادی که با لپ تاپ هایشان در کافی شاپ سخت مشغول کار هستند، عامل اصلی عملکرد بهتر شما هستند. مطالعه جدیدی که اخیرا اجرا شده، نشان می دهد که تمرکز، تفکر و به طور کلی کوشش فکری به طور مسری بین مردم پخش می گردد. حضور در اطراف کسانی که سخت کار می نمایند روی ما تاثیر می گذارد و باعث می گردد که ما هم با تمرکز بیشتری کار کنیم.

محققان با انجام یک آزمایش روی عده ای از افراد به این اکتشاف رسیدند. آنها چند نفر را کنار هم نشاندند و از آنها خواستند کارهای مختلفی را انجام دهند. این محققان مشاهده کردند که وقتی کار یکی از آنها سخت تر بود، فرد کناری هم بیشتر کوشش می کرد. این در حالی بود که آنها نمی توانستند صفحه نمایش فرد کناری شان را ببینند.

هنوز نمی دانیم که چنین پدیده ای چگونه در ما رخ می دهد، اما شاید بتوان گفت که نشانه های ظریف و ناخودآگاهی مثل حالت بدن و نحوه نفس کشیدن روی ما تاثیر می گذارد. بنابراین شاید بهتر باشد به جای اینکه بنشینیم در خانه و به صدای ضبط شده برخورد قاشق چنگال ها و همهمه آدم ها گوش بدیم، به مکانی برویم که در آن افراد مختلف با تمرکز زیادی کار می نمایند، مثل کتابخانه یک دانشگاه.

اگر ترجیح می دهید جایی کار کنید تا به کافئین راحت دسترسی داشته باشید، بهتر است کافه ای را انتخاب کنید که در آن آدم های زیادی مشغول کار هستند نه اینکه عمدتا برای توسعه روابط اجتماعی به آنجا آمده باشند.

درباره تاثیر صدای پس زمینه هم می توان گفت که از هیچ چیز بهتر است و شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد گوش دادن به موسیقی مورد علاقه مان حتی از صدای محیط اطراف هم بهتر است. موسیقی ای که ما را به وجد می آورد، توانایی های شناختی ما را تقویت می نماید؛ و البته لزومی هم ندارد که این موسیقی حتما از نوع کلاسیک مثل موتزارت باشد.

منبع: New Scientist