اختلال عدم توجه، بیش فعالی (ADHD) در بچه ها - مجله گوگل ایرانی

علائم ADHD

علائم عارضه ADHD معمولا قبل از 7 سالگی آغاز می شوند، اگرچه ممکن است دیرتر نیز نمایان شوند. این علائم می توانند تا نوجوانی و گاهی اوقات تا بزرگسالی نیز ادامه داشته باشند. علائم شایع شامل:

• فعالیت فیزیکی بیش از حد و غیز معمول (بیش فعالی). بچه ها مبتلا به ADHD بسیار بی قرار هستند و می توانند یک جا آرام بنشینند.
• رفتار های تحریک نماینده مانند سختی در کنترل خود و تمایل بلافاصله به انجام کارها بدون تفکر
• مشکل در توجه و تمرکز کردن

بعضی بچه ها مبتلا به ADHD نمی توانند به راحتی توجه و تمرکز داشته باشند، اما به طور خاص بیش فعال نیستند.

تشخیص ADHD

اگر شما نگران هستید که کودک شما نمی تواند به خوبی توجه و تمرکز داشته باشد و این موضوع تاثیر بدی بر روی درس خواندن و توجه او به معلم سر کلاس گذاشته باشد، با یک متخصص اطفال صحبت کنید. دکتر کودک شما ممکن است بتواند این مشکل را درمان کند یا شما را به یک متخصص حرفه ای ارجاع دهد.

تنها یک متخصص حرفه ای و کارآزموده می تواند بیماری ADHD کودک شما را تشخیص دهد. تعدادی آزمون روانشناختی و مقیاس درجه بندی وجود دارد که می تواند به تشخیص این بیماری یاری کند.

اگر کودک شما 6 مورد از شرایط زیر را تجربه کند، او احتمالا نوع بی توجهی عارضه ADHD را تجربه می نماید:

• توجه ضعیفی به جزئیات نشان دهد
• توجه کردن به مدت زیاد به عملیات و فعالیت ها برای او سخت باشد.
• به خوبی به شما گوش فرا نمی دهد.
• هنگامی که دستورالعملی به او داده می گردد، در انجام دادن آن دچار مشکل می گردد.
• با سازماندهی وظایف یا پروژه ها مشکل داشته باشد.
• از اتخاذ پروژه هایی که به مدت طولانی به تمرکز فکری احتیاج دارند، اجتناب کند.
• تدارکاتی را که برای فعالیت ها مورد احتیاج است را از دست می دهد.
• به راحتی حواس او با چیزهایی که در اطرافش اتفاق می افتد پرت می گردد.
• فراموشکار است.

اگر کودک شما 6 مورد از شرایط زیر را تجربه کرد ممکن است نوع بیش فعالی ADHD را تجربه نموده باشد:

• جایگاه را ترک کند در صورتی که انتظار می رود باید تا زمان مقرر روی آن بنشیند.
• نا آرام و بی قرار است.
• کارهایی را در زمان نامناسب انجام می دهد.
• نمی تواند به آرامی بازی کند و بازی بی سر و صدایی داشته باشد.
• جنب و جوش بالایی دارد گویی که سوار بر موتر در حال راندن است.
• زیاد صحبت می نماید.
• قبل از اینکه سوال به خاتمه برسد، سریعا پاسخ می دهد.
• در گرفتن نوبت دچار مشکل می گردد.
• وسط حرف دیگران می پرد و رشته کلام را قطع می نماید.

درمان ADHD

درمان ADHD معمولا شامل سه ضلع است. ضلع اول استراتژی رویکردی - رفتاری، ضلع دوم، پشتیبانی آموزشی و ضلع سوم مصرف دارو است. درمان این شرایط معمولا زمانی کارآمد تر است که شامل هر سه ضلع باشد، اگرچه مطالعات پیشنهاد می دهند که داروها می توانند برترین مزایا را داشته باشند.

یک متخصص درمان ADHD، باید یک پشتیبانی بلند مدت برای درمان کودک شما در نظر بگیرد. این پشنیبانی شامل نظارت بر مصرف داروها و عوارض جانبی، پیگیری عملکرد کودک در مدرسه، موفقیت های اجتماعی و حس ارزش دادن به خود در کودک باشد.

اگرچه بیشتر بچه هایی که عارضه ADHD را تجربه می نمایند ممکن است در نوجوانی و بزرگسالی نیز با این مشکل دست و پنجه نرم نمایند، اما با پشتیبانی و درمان مناسب می توان این مشکل را به مرور زمان به خوبی از بین برد.