متاورس کی جای گوشی هوشمند شما را خواهد گرفت؟ - مجله گوگل ایرانی

تا به امروز به احتمال بسیار فراوان در رابطه با کوشش متا (فیسبوک سابق) در راستای تبدیل کردن ایده متاورس به واقعیت شنیده اید. فیسبوک بعد از سال ها فعالیت با این نام، تصمیم گرفت حتی نام خود را هم در راستای تحقق این هدف به متا تغییر دهد. البته به نظر نمی رسد تا به امروز فعالیت خاصی در این زمینه به وسیله متا انجام شده باشد بنابراین فکر می کنیم این تغییر نام بیشتر جنبه تبلیغاتی داشته تا چیزی که واقعا قرار است در آینده ای نزدیک رونمایی گردد. حال با این اوصاف مردم به متا اعتماد می نمایند یا خیر موضوعی است که زمان آن را به ما ثابت خواهد نمود.

موضوعی که البته باید به آن توجه کنید این است که متاورس به وسیله فیسبوک خلق نشده است. در واقع فیسبوک یا همان متا در کوشش است تا جایگاه خود را به عنوان یکی از شرکت هایی که قرار است در این زمینه فعالیت داشته باشد محکم کند. بنابراین پرسشی که بوجود می آید این است که اصلا متاورس چیست و چه کسی آن را بوجود آورده است؟ قرار است با این فناوری کارمان به کجا برسد و اصلا انتظار چه چیزهایی را باید داشته باشیم؟ در این مطلب قصد داریم به آنالیز این موضوعات بپردازیم و بعلاوه به این بحث خواهیم پرداخت که متاورس اصلا قرار است چگونه و چه زمانی جایگزین گوشی های هوشمند گردد و چه قابلیت هایی از آن را متحول خواهد نمود؟ بعلاوه به این موضوع هم خواهیم پرداخت که کدام یک از شرکت های معروف فعال در زمینه فراوری گوشی هوشمند اکنون آمادگی لازم برای فراهم کردم زیرساخت های لازم متاورس را دارند؟ در نهایت اگر این پرسش برای شما بوجود آمده که چرا حالا باید شاهد چنین چیزی باشیم و چه بر سر ما به عنوان انسان خواهد آمد؟

متاورس چیست؟

پیش از این در مطالبی دیگر به آنالیز معنا و مفهوم متاورس پرداحتیم. شاید برای بعضی از کاربران مفهوم آن پیچیده باشد اما به بیانی ساده، طبق گفته های متا و مایکروسافت، متاورس با این هدف طراحی شده تا بتواند آینده اینترنت دنیا باشد. در واقع نسل بعدی آن. یک آواتار سه بعدی از شما که وقتی هدست واقعیت مجازی خود را روی سر می گذارید، به شما این امکان را می دهد تا با محیط اطراف خود و به عبارتی با هر کسی که به دنیای مجازی دسترسی دارد ارتباط برقرار کنید.

به صورت کلی دو نکته مهم در رابطه با متاورس وجود دارد. اول اینکه متاورس اصلا در قالب چه چیزی کار می نماید؟ یعنی اگر هم بخواهیم از این فناوری در آینده بهره ببریم به چه چیزی احتیاج خواهیم داشت؟ اینطور که فعلا به نظر می رسد حتما باید یک هدست واقعیت مجازی و یک کامپیوتر قدرتمند که بتواند دنیای واقعی را برای شما شبیه سازی کند احتیاج دارید. البته این بخش سخت افزاری است. در بخش نرم افزار هم به مواردی احتیاج دارید که بتوانند از پتانسیل واقعیت مجازی و قدرت کامپیوتر شما استفاده کند.

در ابتدا با این موارد آغاز می کنیم چون شاید بعضی از کاربران از این بابت که باید هدست سر نمایند و از دنیای واقعی دور شوند هراس دارند. همین موضوع می تواند در همان ابتدای کار، از اشتیاق کاربران به این فناوری بکاهد. اما پرسش مهم تر هنوز مانده است. چرا متاورس وجود دارد؟ یعنی چرا اصلا به چنین فناوری احتیاج داریم؟ سازندگان این فناوری چه چیزی را دنبال می نمایند؟ چرا باید بودن در اینترنت را حتما با یک کلاه یک هدست مزاحم به عنوان یک چیز نو و تازه تجربه کنیم؟

شما هم اکنون در متاورس حضور دارید و از آن استفاده می کنید

آیا می دانستید که بعضی از مردم وقتی می گویند به اینترنت برو، گویی یک مکان خاصی را مد نظر دارند، در واقع در حال اشاره به همان متاورس هستند؟ منظورمان این است که مگر اینترنت چه فضایی است که باید به آن وارد شویم؟ به نظر می رسد همین حالا هم مفهوم آن برایمان مثل همین دنیای واقعی است که از راه دور به آن دسترسی داریم. دنیای را تصور کنید که اگر احتیاج به چیزی داشتید، به جای نوشتن کلمه و زدن روی کلید جست و جو، خودتان وارد آن محیط شوید. به عبارتی دیگر، اینترنت یک خانه ای است که طرح آن چیده شده است، نقشه را روبروی خود داریم و می توانیم با دست نشان دهیم فلان اتاق در چه جایی قرار گرفته است، طبقه دوم کجاست و … اما هنوز خانه رسما ساخته نشده است. بنابراین اتفاق بزرگ و هیجان انگیز از قبل اتفاق افتاده است فقط باید با استفاده از آن، دنیای یاد شده را خلق کنیم. این دنیا همان متاورس است.

چه متوجه شده باشید چه نه، به احتمال بسیار فراوان قبلا آن را تجربه نموده اید. برای مثال بازی پوکمون گو به شما این اجازه را می دهد تا در حالی که بازی می کنید، المان های بصری بازی را دور خود در دنیای واقعی داشته باشید. این در واقع همان واقعیت افزوده است و در این حالت، از گوشی هوشمند شما به عنوان منبع سخت افزاری مورد احتیاج خود قدرت می گیرد، سخت افزاری که در حال حاضر بسیاری از فعالیت های مبتنی بر واقعیت افزوده و واقعیت مجازی روی آن تجربه می گردد.

هدست واقعیت مجازی اوکولوس کوئست 2 را در نظر بگیرید. هدستی که به وسیله متا طراحی و فراوری شد و به شما این اجازه را می دهد تا وارد یک دنیا با ابعاد نو شوید. جایی که اصلا محیط اطراف در آن دیده نمی گردد بلکه فقط خودتان هستید و دنیای خیالی که اطراف شما را گرفته است. می توانید در این دنیا بازی کنید، خرید کنید، خانه بسازید و هر کاری که می خواهید. فقط این حس را خواهید داشت که کاملا در یک جای نوی قدم گذاشته اید در حالی که یک متر هم از جای خود در دنیای کنونی تکان نخورده اید. این همان مفهومی است که متاورس را تعریف می نماید.

پیشنهاد می گردد فیلم بسیار زیبای Ready player one را مشاهده کنید.

تجربه های کار با گوشی هوشمند که قرار است با وجود متاورس متحول گردد

با تمام این تفاسیر، این پرسش برای کاربران بوجود می آید که وقتی وارد دنیای واقعیت مجازی متاورس شویم، چه احتیاجی به گوشی هوشمند خواهیم داشت؟ اصلا نقش گوشی هوشمند در متاورس چیست و چگونه قرار است تجربه کار با این گجت دوست داشتنی متحول گردد؟ البته اگر قرار بر رخ دادن این اتفاق باشد.

پاسخ به این پرسش دو بخش دارد. نخست اینکه متاورس تجربه کار با گوشی هوشمند را متحول خواهد نمود. گوشی های هوشمند پنجره ای هستند که می توانیم به وسیله آن دنیا را مشاهده کنیم. به یاری گوشی های هوشمند تجربه ای خواهیم داشت که 210 سال پیش اصلا قادر به انجام آن نبودیم. با این وجود، یک سری از کارها هستند که اکنون با گوشی هوشمند انجام می دهیم و می توانند با ورود متاورس متحول شوند.

شیوع ویروس کرونا طی چند دهه گذشته بدترین ضربه ای بود که به مردم وارد شد. بسیاری از مردم عزیزان خود را از دست دادند بعضی دیگر هم ضررهای جبران ناپذیری را متحمل شدند. اما اگر دنیا را با تمام کشورها و مردمانش، یک شخص در نظر بگیریم، این یک شخص توانست با تمام ضرباتی که به آن وارد می گردد در نهایت جان سالم به در ببرد اما چیزهای بسیار خوبی هم آموخت. تصور کنید بعد از ورود این ویروس بسیاری از کارها در خانه انجام شد و در نتیجه آن هوای پاک تری را شاهد بودیم، وقت و انرژی کمتری صرف بیرون رفتن های بی فایده کردیم، روش نو کسب عایدی و درس خواندن و کار کردن را فرا گرفتیم و بسیاری موارد خوب دیگر که قبل از شیوع ویروس فکر نمی کردیم امکان پذیر باشند. به صورت کلی بیشتری کاری که در دوره کرونا با گوشی هوشمند یا به طور کلی گجت هایی با قابلیت مشابه صورت گرفت به توضیح زیر است:

• بازی ویدیویی، تماشای فیلم و سریال، گوش داد به موسیقی
• انجام تکالیف مدرسه، شرکت در کلاس درس
• کار روی پروژه، شرکت در جلسات اداری

در دوران دوساله کرونا به انجام تمام این کارها در خانه عادت کردیم به نوعی که حتی بازگشت به دوران قبل کرونا برایمان کابوس بزرگی است. اما یک ضعف بزرگی که این دوره دوساله داشته این بود که تعاملات واقعی بین افراد را از بین برد. تماشای شخصی به وسیله تماس ویدیویی چیز خوبی است اما تعامل واقعی در این صورت صورت نمی گیرد یا تعامل به سطح نو وارد نمی گردد. در واقع شما در تماس ویدیویی چقدر آزادی عمل برای برقراری ارتباط با شخص مورد نظر دارید؟ فقط تماشا و صحبت کردن، نه بیشتر.

دانش آموزان می توانند با کار گروهی، موارد مختلف را بهتر فرا بگیرند اما بعد از یک تماس ویدیویی آن هم در بعضی از کشورها که سرعت اینترنت اصلا اجازه چنین کاری را هم نمی دهد، انتظار می رود چه چیزی فرا گرفته گردد وقتی نتوان تعامل را مانند دنیای واقعی برقرار کرد؟ مثلا انجام بازی های ورزشی، تمرین های مختلف و … که به صورت آنلاین نمی توان آن ها را به شکلی که باید تجربه کرد.

متاورس اما با این هدف آمده که چنین تجربه ای را برای ما رقم بزند در حالی که همچنان در فضای مجازی حضور دارید. این فناوری حد مرز بین دنیای واقعی و مجازی را کم رنگ و کم رنگ تر می نماید تا زمانی که کاربر تصور کند واقعا در دنیای مجازی حضور دارد. یکی از پدیده های جالب واقعیت مجازی، رفتن از جایی به جای دیگر است. هولوپورتیشن به پدیده ای گفته می گردد که طی آن، شمای مجازی (نسخه مجازی شما) برای رفتن از جایی به جای دیگر از بین رفته و مجددا در آن مکانی که باید حضور داشته باشد ساخته می گردد. طبق گفته های فیسبوک و مایکروسافت، تصور بر این است که وقتی به صورت واقعی امکان، وقت یا انرژی انجام کاری را نداریم، دقیقا همان کار را با نسخه دیجیتالی خود انجام دهیم، با همان حس و حال و با همان جذابیت. برگزاری کلاس درس، جلسه اداری، انجام بازی، حتی تماشای فیلم و بسیاری موارد دیگر. متاورس به شما این اجازه را می دهد که بدون احتیاج به ترک خانه تمام این فعالیت ها را با همان حس و حال خوب و واقعی انجام دهید.

جالب است بدانید مایکروسافت به موسسات آموزشی، اداری و نظامی این پیشنهاد را داده تا با هدست واقعیت افزوده هولولنز 2 که 3500 دلار هم قیمت دارد، تجربه ای پیشرفته از واقعیت مجازی داشته باشند. البته این اتفاق قرار نیست برای عموم کاربران هم رخ دهد چرا که اصلا این فناوری به مرحله ای نرسیده که بخواهد برای عموم مناسب باشد. حتی به نظر می رسد نزدیک به آن مرحله هم نشده ایم چرا که انجام آن در ابتدا احتیاج به آماده سازی فکری کاربران دارد.

تجربه های کار با گوشی هوشمند که قرار است با وجود متاورس پیچیده تر گردد

اما همواره اینطور نیست که همه چیز با ورود متاورس متحول، بهتر و آسان تر گردد. گاهی اوقات پیش می آید که انجام یک سری از کارها چالش برانگیزتر و پیچیده تر می گردد. بزرگ ترین چالشی هم که سر راه طراحان و توسعه دهندگان متاورس قرار گرفته است این است که بتوانند تجربه ای خوب و کارآمد را به کاربران ارائه دهند. گوشی های هوشمند امروزی حدودا 15 سال است که در میان ما بوده اند و در طول این مدت اگرچه بسیاری از احتیاجهایمان را رفع نموده اند اما هر سال می بینیم که شرکت های فراورینماینده در کوشش هستند تا آن را به محصولی قابل اعتمادتر، ایمن تر و در دسترس تر تبدیل نمایند. اگر به ویدیوهای منتشر شده از هولولنز 2 و اوکولوس کوئست 2 از مایکروسافت و متا توجه کنید می بینید که این فناوری راه درازی برای متقاعد کردن کاربران در سه بخش یادشده دارد.

نخست اینکه مهم ترین و بزرگ ترین تفاوتی که بین مثلا تماس ویدیویی و تماشای آن ها در متاورس وجود دارد این است که چگونه آن ها را می بینید. دوربین گوشی هوشمند شما و نمایشگر در نمایش چهره و حالت های شخص مقابل عملکرد بسیار خوبی دارند و هر سال هم در این زمینه بهتر و بهتر می شوند. اما در متاورس با آواتاری مشابه استیکرهای اپل سر و کار دارید که البته اصلا شبیه به خود واقعی شما نیست. حداقل تا زمانی که فناوری این اجازه را به ما بدهد تا خود واقعی مان را در دنیای متاورس داشته باشیم که بعید به نظر می رسد تا یک دهه آینده هم چنین امکانی فراهم گردد.

اگر بازی های بسیار خوب و باکیفیت AAA را تجربه نموده باشید می دانید که حتی شرکت های چندین میلیارد دلاری نظیر EA هم در شبیه سازی چهره افراد مختلف در بازی های رایانه ای با مشکل روبرو می شوند و هیچوقت تا الان نتوانستند تصاویر واقعی آن ها را در دنیای بازی شبیه سازی نمایند. آنچه که مشاهده می کنیم فقط شکلی غیرواقعی و گاها خنده دار از افراد مختلف است که جزئیات خوبی هم ندارد. البته که به نسبت 10 سال قبل بازی های کامپیوتری فوق العاده در نمایش جزئیات و چهره بازیکنان پیشرفت نموده اند اما به همان مقدار با دنیای واقعی هم فاصله دارند.

آیا شرکت های فراورینماینده گوشی برای متاورس آمادگی لازم را دارند؟ و اینکه چه زمانی این فناوری جایگزین گوشی های هوشمند خواهد شد؟

حالا که متاورس کاملا تشریح شد، به چالش ها و مشکلاتی که این فناوری تا زمان همه گیری خواهد داشت پرداختیم، به هدف های آن نگاهی داشتیم و به صورت کلی یک ایده از آنچه که قرار است به عنوان آینده فناوری و اینترنت طی چند سال اخیر مطرح گردد در فکر رسیدیم، نوبت به آن رسیده که ببینیم چه شرکتی اصلا آمادگی لازم برای تحقق این هدف بزرگ را دارد. جز فیسبوک و مایکروسافت چه شرکتی تا به امروز به صورت جدی روی این قضیه سرمایه گذاری نموده است؟ البته حتی این دو شرکت هم نتوانستند آنطور که باید فعالیت خود را در این زمینه به صورت جدی پیگیری نمایند.

اینطور که به نظر می رسد، تنها شرکت سازنده گوشی های هوشمند که در این زمینه هم ظاهرا میخواهد فعالیت کند و تا به امروز صحبت های زیادی در این رابطه مطرح نموده است، همان شرکت کوپرتینویی است که نمی دانیم بعد از ورود به این داستان باز هم اپل نام خواهد داشت یا خیر. تیم کوک به عنوان مدیرعامل این شرکت بزرگ بارها و بارها علاقه خود به متاورس و به صورت کلی واقعیت افزوده را اعلام نمود و حتی سنسور LiDAR هم که در آیفون ها قرار گرفته است با این هدف در آن ها تعبیه شده است اما فعلا کاربرد خاص و بزرگی برای آن وجود ندارد.

بارها و بارها در رابطه با عینک و هدست واقعیت مجازی و واقعیت افزوده اپل خبرهایی شنیدیم. اصلا نمی دانیم آیا فعالیت اپل روی واقعیت افزوده است یا واقعیت مجازی چون همواره یک چیز نو در این رابطه منتشر می شد. اگر اینطور در نظر بگیریم که اپل در زمینه توسعه و عرضه متاورس پیشتاز خواهد بود، به نظر می رسد باید حدودا 5 سال دیگر شاهد این اتفاق باشیم. اما چه کسی می داند؟ شاید متاورس در همین حوالی حضور داشته باشد، کنار گوشی های هوشمند، لپ تاپ و … و شاید هم تا چند سال، از این لوازم به عنوان منابع سخت افزاری بهره ببرد. البته شایعات نو از این موضوع حکایت دارند که هدست واقعیت افزوده یا مجازی اپل وابسته به آیفون ها نیست و مستقل کار می نماید.

البته در بین شرکت های فعال در این زمینه، اپل تنها شرکتی است که بیشترین سرنخ را از این بابت به کاربران داده است. از تراشه های قدرتمند و فوق العاده پیشرفته سری A گرفته تا سنسور LiDAR که پیش از این هم در رابطه با آن صحبت کردیم. رونمایی از فناوری صدای فراگیر هم یکی از همین موارد است که به گفته مایکروسافت، بخش کلیدی تجربه متاورس را تشکیل می دهد.

سامسونگ اما به عنوان بزرگ ترین شرکت فراورینماینده گوشی هوشمند به احتمال بسیار فراوان نقشی اساسی در این زمینه خواهد داشت اما فعلا شرکت کره ای تصمیم گرفته سیاست سکوت را در این باره در پیش بگیرد. البته سامسونگ شرکتی است که ریسک می نماید و می تواند در عرض یک سال ناگهان به یکی از بزرگان این زمینه تبدیل گردد اما فعلا چیزی از آن ندیدیم. هرچند در زمان رونمایی از فناوری نو رم (LPDDR5X)، سامسونگ به این موضوع که این فناوری نو در گوشی های هوشمند و گجت های مخصوص واقعیت ترکیبی بکار گرفته خواهد شد که می تواند اشاره ای به فعالیت شرکت در این زمینه داشته باشد.

چرا حالا؟ چه بر سر ما خواهد آمد؟

در نهایت اما به این پرسش خواهیم رسید که چرا حالا دنیا به فکر متاورس افتاده است؟ و اینکه چه بر سر حریم خصوصی ما خواهد آمد؟ آیا این فناوری باعث می گردد مرز بین ربات ها و انسان ها از آنچه که اکنون شاهد هستیم کمتر و کمتر گردد؟ سعی می کنیم به این پرسش ها به صورت کوتاه اما مفید پاسخ دهیم. البته اگر بخواهیم به تمام این موارد به صورت جزئی بپردازیم شاید از حوصله متن خارج باشد. چرا که هر کدام از این موارد دلایل خاص خود را دارند. اما با این حال می توان قصد و هدف شرکت ها را تا حدودی در این زمینه متوجه شد.

• برای پاسخ به این پرسش که چرا الان شرکت ها به این فکر افتاده اند می توان اینطور گفت که چون شیوع ویروس کرونا احساس احتیاج را برای وجود محیطی مجازی برای انجام کارهای مختلف بوجود آورده است و فکریت کاربران برای پذیرش چنین چیزی تا حدودی آماده شده است.
• پرسش دوم در رابطه با حریم خصوصی است که حتی حالا هم کاربران خیلی سر آن بحث دارند و شرکت های زیادی به خاطر رعایت نکردن این موضوع جریمه شدند. حال تصور کنید قرار است وارد دنیایی شوید و در آن با سایر کاربران تعامل داشته باشید، حرف بزنید و … بدون اینکه اصلا بدانید چه داده هایی از تعاملات شما جمع آوری می گردد. قطعا موضوع حریم خصوصی در متاورس شدیدتر و مهم تر از مفهوم آن در گوشی های هوشمند است. البته حالا هم میلیاردها داده از ما بدون اجازه یا با اجازه در حال اشتراک گذاری با شرکت هایی نظیر اپل، مایکروسافت، گوگل، اپل و … است و قدرت بالای این شرکت ها اجازه اعتراض را هم از ما گرفته است. بنابراین شاید در نهایت خیلی حریم خصوصی برای کاربران مهم نباشد اما قطعا شرکت ها باید کوشش زیادی انجام دهند تا بعضی از کاربران را متقاعد نمایند.
• پرسش سوم هم بسیار جدی است. با برقراری تعامل در دنیای مجازی، دنیای واقعی را تقریبا فراموش خواهیم کرد چون اگر کاربران پتانسیل بالا و پنهان متاورس را درک نمایند، به آن وابسته می شوند و شرکت ها هم مجبور خواهند شد هر سال به قابلیت ها و کیفیت آن اضافه نمایند و هر سال وابستگی به آن بیشتر و بیشتر هم می گردد. در نتیجه زندگی ما خلاصه می گردد درون اتاقی که فقط برای انجام کارهای واجب باید از آن خارج شویم. وقتی تا این مقدار به گوشی های خود وابسته شده ایم، تصور کنید متاورس با تعریفاتی که از آن شد چه بلایی می تواند به سر جامعه بشری بیاورد.

پرداختن بیش از حد به این موضوع از حوصله متن خارج است و حتی شاید نتوان اصلا خبرهای مربوط به متاورس و قابلیت های آن را به سرانجامی مطمئن رساند. در نتیجه از شما می خواهیم نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید و بگویید در رابطه با متاورس و آینده ای که روبروی ما قرار گرفته است چه فکری می کنید؟

منبع: PhoneArena