محیط زیست، مسئله ای که همچنان بدون راه چاره مانده است!

به گزارش مجله گوگل ایرانی، آلودگی هوا در شهرهای بزرگ از جمله معضلات مهمی است که امروزه تمامی افکار دانشمندان دوستدار زمین را برای برطرف این مشکل به خود مشغول ساخته است. امّا آیا فقط با گفتن و تأکید های پی در پی مبنی بر این که ما باید زمین را از آلودگی هایی چون آلودگی هوا پاک نگه داریم یا با سر دادن شعارهای گوناگون می توان مشکل به این بزرگی را حل کرد یا نه. عده زیادی از افراد که در شهرهای بزرگ آلوده سراسر جهان زندگی می نمایند

محیط زیست، مسئله ای که همچنان بدون راه چاره مانده است!

محیط زیست، مسئله ای که همچنان بدون راه چاره مانده است!

نویسنده: * زهرا بویری ده شیخ

آلودگی هوا در شهرهای بزرگ از جمله معضلات مهمی است که امروزه تمامی افکار دانشمندان دوستدار زمین را برای رفع این مشکل به خود مشغول ساخته است. امّا آیا فقط با گفتن و تأکید های پی در پی مبنی بر این که ما باید زمین را از آلودگی هایی چون آلودگی هوا پاک نگه داریم یا با سر دادن شعارهای گوناگون می توان مشکل به این بزرگی را حل کرد یا نه. عده زیادی از افراد که در شهرهای بزرگ آلوده سراسر دنیا زندگی می نمایند با مرگ دست و پنجه نرم می نمایند و تعداد بی تعدادی هم مغلوب این دیو پلیدی می شوند و هنوز که هنوز است همه برای رفع کردن این معضل در حال برآورد هستند.

گاهی اوقات گام برداشتن به سوی پیشرفت و ایجاد تکنولوژی های مدرن برای موجودات زنده گران تمام می گردد و این بشر به ظاهر متمدن باید تاوان سختی را بابت سربلندی و فخر خود بپردازد. آلودگی هوای شهرهای به ظاهر پیشرفته و در حال پیشرفت، پدیده ای است محصول بشر امروز که خواسته و ناخواسته گریبان خود آنها را گرفته و خلاصی از آن در گرو خلاصی از چنگال غول تکنولوژی است و این امکان پذیر نخواهد بود.

هنگامی که هوا رو به سردی می رود زمزمه های زیادی برای پیدا کردن راه چاره های مناسب برای رفع آلودگی هوا آغاز می گردد اما بدون هیچ ثمری به فصل های بعد کشیده می گردد و این فرایند سال ها است ادامه دارد.

گازوئیل، بنزین، سرب، آزبست، گازهای خروجی از منابع سوخت و کاربوراتور: ذرات حاصل از سایش قطعات متحرک موتور، گرد و غبار حاصل از سایش لاستیک لنت ترمز و صفحه کلاج از آلاینده های مهم در آلودگی هوا به تعداد می فرایند. وسایل نقلیه از مهم ترین عوامل فراوری این گازهای سمی هستند که تعداد آنها کم هم نیست.

گازهایی که از اگزوز وسایل نقلیه خارج می شوند، معمولاً شامل ترکیباتی چون دی اکسید کربن، بخار آب، بنزین یا گازوئیل نسوخته، ترکیبات آلی حاصل از بنزین، مونوکسید کربن، اکسیدهای ازت ، ترکیبات سرب و ذرات جامد کربن (دوده) هستند که تمامی این مواد برای محیط اطراف خود بسیار ناخوشایند هستند و اثرات غیر قابل جبرانی را از خود بر جای می گذارند.

مونوکسید کربن (CO) از خطرناک ترین گازهای خروجی اگزوز به تعداد می رود. تأثیر این گاز بر هموگلوبین خون است و میزان این تأثیر زیانبار بستگی به میزان مونوکسید کربن هوا، مدت استنشاق آن و نوع فعالیت افراد دارد. استنشاق طولانی و تدریجی مونوکسید کربن در سلامتی کسانی که در مسیرهای شلوغ و پر رفت و آمد شهرها زندگی می نمایند اثر نامطلوبی می گذارد. با این حال ثابت شده است که تنفس میزان کمی از این گاز در مدتی طولانی بر عملکرد سیستم فیزیکی و عصبی بدن اثر ناخوشایندی دارد.

دیگر گازهای سمی هم همانند منواکسید کربن اثرات زیان آورتری در پی دارند که شاید بارها و بارها در مقالات مختلف به آن اشاره شده است.

اگر نخواهیم به تک تک شهرهای آلوده دنیا اشاره کنیم و مسائل آنها را نام ببریم، از تهران، معروف ترین کلان شهر آلوده دنیا که در کشور خودمان است، می توانیم یاد کنیم. در این شهر بزرگ که چند سالی است تک سرنشینی خودرو مد روز شده و به قول معروف از جمله وسایل فخرفروشی بیشتر خانواده ها است، همین امر از جمله اسفبار ترین عوامل به وجود آورنده آلودگی این شهر محسوب می گردد. استفاده بی رویه از این وسیله تا جایی است که گاهی بیشتر افراد برای خروج یک دقیقه ای از خانه هم سوار خودرو می شوند و در این میان خسارات جبران ناپذیری را علاوه بر محیط اطراف، به خود و اطرافیان هم وارد می آورند. پرسشی که وجود دارد این است، آیا وسایل نقلیه به مقدار کافی در سطح شهرهای بزرگ وجود ندارد تا افراد این همه از وسایل نقلیه شخصی استفاده ننمایند؟ خیر، همه به این قضیه واقف هستند که بیشترین وسایل نقلیه عمومی در کلان شهرها وجود دارد و این استفاده نادرست از وسایل نقلیه شخصی از بی فرهنگی یا فرهنگ پایین بعضی از این خانواده ها به تعداد می رود که هیچ آگاهی از مسایل روز دور و برشان ندارند. اگر همین افراد به قول خودشان باکلاس فقط چند دقیقه وقت بگذارند و مطالعاتی در رابطه با آلودگی هوا داشته باشند، از فردای همان روز دیگر خودرو خود را در پارکینگ خانه حبس و فقط در مواقع لزوم از آن استفاده می نمایند.

مطالعات نشان می دهد که میزان سرب در هوای شهرها تقریباً 2 تا 4 میلی گرم بر متر مکعب است، این میزان در مقایسه با میزان حداکثری که برای استنشاق سرب به مدت سه ساعت در روز در نظر گرفته شده است، یعنی mg/m3200 میزان ناچیزی است. ولی با توجه به این که این میزان حدود 20 برابر سرب موجود در هوای سالم تر خارج از شهر است، می توان تا حدودی به اهمیت تأثیر نامطلوب آن پی برد.

استنشاق بیش از یک میلی گرم سرب در روز به تدریح سبب افزایش خطرناک میزان سرب در خون، استخوان ها و بدن می گردد. بچه ها بیشتر در معرض مسمومیت در اثر استنشاق هوای آلوده به مواد سربی هستند. سلامت بیشتر افراد به ویژه بچه های که در شهرهای پر ترافیکی همانند تهران زندگی می نمایند، چه بسا در اثر استنشاق هوای آلوده به مواد سربی به مخاطره بیفتند. علاوه بر آلایندگی وسایل نقلیه، گازهای سمی حاصل از سوخت ناقص کارخانه ها همانند

دی اکسید کربن و منواکسید کربن که بیشتر از سوخت های فسیلی هستند یکی دیگر از عوامل آلوده نماینده هوا به تعداد می رود. رها شدن این گازهای سمی علاوه بر تضعیف سیستم تنفسی انسان ها بر زندگی موجودات زنده دیگر از جمله گیاهان و حیوانات هم عامل تهدید نماینده به تعداد می آید.

سالانه تعداد زیادی از مردم دنیا بر اثر همین آلودگی های موجود در هوا جان خود را از دست می دهند و بسیاری هم به امراض پوستی، آسم و آلرژی و در مواردی به سرطان مبتلا می شوند.

بیشترین پیامد استفاده از سوخت های فسیلی تمرکز دی اکسید کربن در جوّ است، نخستین راه چاره برای جایگزینی منابع انرژی، استفاده از سوخت های فسیلی با کربن کم به جای سوخت های با کربن بالا است. به طور مثال استفاده از گاز طبیعی به جای زغال سنگ، بنزین و نفت، انتشار دی اکسیدکربن و دی اکسد گوگرد را که از مهمترین عوامل آلودگی هوا هستند، کاهش می دهد. اما در عین حال ممکن است در اثر توسعه کاربرد آن، (ضمن کاهش قابل ملاحظه دی اکسیدکربن) انتشار متان افزایش پیدا کند.

امروزه در بعضی از کشورهای دنیا به ویژه کشورهایی که از سوخت های سنگواره ای استفاده نمی نمایند، از انرژی هسته ای بهره می گیرند. امروزه انرژی هسته ای 17 درصد نیروی برق دنیا را فراهم می نماید. اگر چه انرژی هسته ای مزایایی دارد، اما استفاده از آن مخاطراتی را هم همراه دارد.

بعلاوه در بسیاری از کشورهای دنیا برای کاهش میزان آلودگی هوا ناشی از وسایل نقلیه مقرراتی وضع شده است که کنترل وسایل نقلیه از نظر میزان فراوری گازهای سمی و آلوده سازی محیط زیست از آن جمله است. به علاوه کاهش میزان آلودگی وسایل نقلیه به وسیله بازدید و تعمیر منظم و کنترل شده، تغییر سیستم سوخت وسایل نقلیه مانند بنزینی به گازی، استفاده از وسایل نقلیه با موتورهای کم حجم و استفاده از وسایل نقلیه کوچک تر در منطقه ها پر رفت و آمد و محدودیت استفاده از وسایل نقلیه شخصی تا حد امکان یا استفاده از وسایل نقلیه برقی برای کاهش میزان آلودگی هوا و محیط زیست استفاده کرد.

با یک مدیریت درست ما هم می توانیم از هوای پاک لذت ببریم و در فکر آخر هفته ها و سفر به یک مکان خوش آب و هوا نباشیم. دست یافتن به هوایی پاک، آرزویی دست نیافتنی نیست. بگذارید کمی شما فن آوری را به خدمت بگیرید نه این که او شما را مدیریت کند به گونه ای که زندگی کردن یا مردن هم در دستان او باشد. اگر به همین صورت پیش برویم در آینده ای نه چندان دور ما مغلوب دیو تکنولوژی خواهیم شد و آن روز دیگر کار از کار گذشته است و فقط جای تأسف باقی خواهد ماند و بس.

منبع:http://www.ettelaat.com

ارسال به وسیله کاربر محترم سایت :hasantaleb

منبع: راسخون
انتشار: 17 مهر 1400 بروزرسانی: 17 مهر 1400 گردآورنده: iranigoogle.ir شناسه مطلب: 1785

به "محیط زیست، مسئله ای که همچنان بدون راه چاره مانده است!" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "محیط زیست، مسئله ای که همچنان بدون راه چاره مانده است!"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید