هشدار درباره ادبیات مجریان در سیما، به فکر دریافت حال کسی نباشیم - مجله گوگل ایرانی

وی با اشاره به اینکه در این سال ها شاخص های اجرا تغییر نموده اند عنوان نمود: شاید در اوایل دهه 70 مجریان بیشتر با ادبیاتی رسمی صحبت می کردند که در همین برنامه ما سعی داشتیم این کلیشه ها را بشکنیم و با مخاطب صمیمی تر برخورد کنیم.

این مجری تلویزیون توضیح داد: اجرا در این چهار دهه در تلویزیون تغییرات بسیاری داشته است. تا قبل از برنامه صبح بخیر ایران ما بیشتر گوینده داشتیم تا مجری چرا که مجری به معنای شومن هم هست و باید از توانمندی های بیشتری برخوردار باشد و می توان گفت از دهه 70 به بعد مجریان در حوزه های مختلف تلویزیون ورود نموده و پرورش یافتند.

واحدی با اشاره به تربیت مجری های شاخص تلویزیون در طول این سال ها عنوان نمود: رضا رشیدپور، محمدرضا شهیدی فرد، احسان علیخانی و علی درستکار از جمله مجریانی بودند که از برنامه صبحگاهی تلویزیون کار خود را آغاز کردند و حالا در دهه چهارم انقلاب جزو مجریان سرشناس تلویزیون هستند.

وی در پاسخ به اینکه در دهه چهارم انقلاب در چه حوزه هایی باید به ساختار اجرا توجه کرد، گفت: در وهله اول مجری باید از نظر اقتصادی تامین باشد که بتواند پاسخگو باشد وقتی به مجری بها داده نگردد انگیزه هایش را از دست می دهد. در تمام جهان مجری ها را به عنوان یک برند حمایت می نمایند اما تلویزیون در این چهار دهه مجریانی را تربیت کرد که آنها را به تدریج رها کرد.

واحدی شرح داد: همچنین در این سال ها مجریانی وارد تلویزیون شدند که بیشتر برای شهرت یک شبه وارد میدان شدند و خواستند از این فرصت برای اجرا در بیرون از تلویزیون و روی استیج هایی خارج از صداوسیما استفاده نمایند.

وی در خاتمه درباره نکاتی که ضروری است در دهه چهارم فعالیت صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران به آنها توجه گردد، گفت: گاهی مجریان جوان در تلویزیون ادبیاتی به کار می برند که مناسب تلویزیون نیست. بعضی از مجریان جوان به طور مثال در واکنش به مهمان حرفی می زنند و بعد خرسند از کنایه یا جمله خود می گویند که حال مهمان را گرفته اند درحالی که نمی دانند که آن ها برای ایجاد حال خوب آمده اند نه اینکه حال کسی را بگیرند که البته بخشی از این رویکرد به تهیه نمایندگان هم مربوط می گردد که در قبال این رفتار مجریان به آن ها آفرین می گویند.