فیلم پینوکیو؛ پدر ژپتو در اسارت اندوه و سیاست! - مجله گوگل ایرانی

به گزارش خبرنگاران به نقل از فرادید، از وقتی اعلام شد که او قرار است داستان پینوکیو را در قالب یک انیمیشن سینمایی روی پرده بیاورد، هواداران فانتزی های او بی صبرانه منتظر یک شاهکار تازه بودند. تصاویر و کلیپ هایی که از فیلم منتشر می شد، نشان دهندۀ یک جلوۀ بصری فوق العاده بودند و انتظار این بود که قصۀ فیلم هم همینقدر گیرا باشد.

اما به نظر نمی رسد که این انتظارات به حد کافی برآورده شده باشند. البته فیلم توانسته امتیاز بالایی از منتقدان دریافت کند، اما خیلی از همین منتقدان به بعضی جنبه های نه چندان مثبت فیلم هم اشاره نموده اند.

داستان فیلم همان داستان آشنای قدیمی است، اما با یک سری تمرکز های خاص که حالتی متفاوت و خاص به این اثر می بخشند. اولین تفاوت داستان فیلم با فیلم های قبلی پینوکیو این است که تمرکز زیادی روی گذشتۀ پدر ژپتو و رابطۀ او با فرزند از دست رفته اش دارد.

تفاوت دوم هم مربوط به وارد کردن یک مضمون سیاسی و مذهبی به فیلم است. داستان فیلم در زمان سلطۀ فاشیسم و در زمانی بین دو جنگ جهانی در ایتالیا اتفاق می افتد و شخصیت های کشیش و فرماندار نقش مهمی در داستان دارند.

ژپتو که از مرگ پسرش در یک بمباران هوایی کاملا افسرده است، در یک حرکت جنون آمیز عروسکی از چوب می سازد تا جای پسرش بگیرد. نیمه شب، یک فرشتۀ نگهبان، پینوکیو را زنده می نماید و ادامۀ داستان...

مهم ترین ویژگی مثبت فیلم، جلوۀ بصری خیره کننده و فوق العادۀ آن است. واقعا تک تک پلان های فیلم چشمگیر و تماشایی از کار درآمده اند و همه چیز آنقدر زنده و جاندار است که احساس می کنید می توانید دستتان را دراز کنید و آن ها را لمس کنید.

اما آن چیزی که فیلم را از سطح انتظارات ما دور می نماید بیش از هر چیز غمگین بودن و سیاسی بودن آن است. فیلم سیاسی یا غمگین چیز بدی نیست، اما آیا یک داستان بچگانه مثل پینوکیو گنجایش اینهمه غم، اضطراب و کنایه های سیاسی را دارد؟ به قول یکی از منتقدان، این فیلم برای بزرگسالان بیش از حد بچگانه است و برای بچه ها بیش از حد بزرگسالانه.

شاید اگر دل تورو یک داستان تازه و کمترشنیده شده را انتخاب می کرد تا کنایه های سیاسی اش را در قالب آن مطرح کند، جاذبۀ بیشتری در فیلم ایجاد می شد. اما داستان پینوکیو واقعا بیش از مقدار آشناست و این باعث می گردد که در طول تماشای فیلم دائما منتظر اتفاقاتی باشیم که پیشاپیش از وقوعشان خبر داریم. این به نوبۀ خودش تا حدی عنصر شگفتی و غافلگیری را از فیلم می گیرد.

در مجموع پینوکیوی گیرمودل تورو از جهات مختلف فیلم متفاوت و خاصی است، اما خاص بودن همواره به معنی عالی بودن نیست.