نمی خواهم تصویر ذهنی مخاطب از خودم را خراب کنم
به گزارش مجله گوگل ایرانی، سیامک اطلسی، دوبلور، گوینده و بازیگری که در کارنامه اش کارگردانی و نویسندگی هم به چشم می خورد، حالا در آستانه 85 سالگی واقع شده است.
او که هنوز خیلی ها تصویرش را با نقش مصطفی، برادر اسدا...خان پدرسالار که محمدعلی کشاورز نقشش را بازی می کرد می شناسند،مدتی است کم کار شده و بعد از سریال از یادها رفته که سال 98 روی آنتن رفت، کمتر او را در کاری دیده ایم.
این روزها سریال تعبیر وارونه یک رویا که اطلسی هم در آن در قالب نقش نسبتا جدیدی حضور دارد، از شبکه آی فیلم در حال بازپخش است.
این ماجرا بهانه ای شد تا با او گفت وگویی داشته باشیم و از حال این روزهای آقای بازیگر که مشغول سریال طلاق ابوالقاسم طالبی شده، باخبر شویم.
مدتی است شما را کمتر در تلویزیون و سریال ها دیده ایم. چرا این قدر کم کار شده اید؟
به هر حال باید یک نقش و اثر درست و حسابی باشد که آن را بتوان قبول کرد.
در این فضا منتظر نقشی هستم که آن را دوست داشته باشم و جای کار داشته باشد. نمی گردد هر پیشنهادی را قبول کرد و باید با شناخت از آن نقش و اتفاقاتی که قرار است آن شخصیت در قصه رقم بزند، دست به انتخاب زد.
و این نقش و پیشنهاد مطلوب چه ملاک هایی از نظر شما دارد که باید در آن ببینید تا قبولش کنید؟
هر بازیگر و چهره ای که جلوی دوربین می رود، از خود تصویری ارائه می نماید که در ذهن مردم و مخاطبانش می ماند. در خصوص من هم در همه این سال ها به واسطه نقش هایی که مردم از من دیده اند، خاطراتی در ذهن شان دارند و با آنها مرا می شناسند.
به همین دلیل همواره به دنبال این بوده ام تا نقشی را که خودم دوست ندارم و احساس می کنم بیننده هم حس خوبی به آن ندارد، قبول نکنم تا آن خاطرات همان طوری که هست در ذهن شان بماند. به هر حال ما به سنی رسیده ایم که باید بیشتر مواظب این مسائل باشیم تا ذهنیتی که از ما وجود دارد به واسطه یک انتخاب نادرست، خراب نگردد. خیلی ها مرا با آثاری مثل پدرسالار و مختارنامه می شناسند و دلم نمی خواهد این شناخت دچار صدمه گردد.
سریال تعبیر وارونه یک رویا هم که این روزها از آی فیلم در حال پخش است، جزو مجموعه هایی است که نگاه های زیادی را به خود جلب کرد. این تجربه جزو نقش های متفاوتی بود که از شما دیدیم، درست است؟
بله. در این سریال من نقش پدری را داشتم که با رفتن پسرش از ایران گرفتار الکل می گردد. آن زمان نقدهای زیادی درباره او وجود داشت و خیلی از بخش های این نقش پخش نشدند. با این حال باید بگویم این شخصیت اغراقی نداشت. من شرایط افراد الکلی را دیده بودم و باید به همان شکل آن را در این شخصیت هم منعکس می کردم. یک فرد الکلی معمولا هر دو ساعت یکبار مصرف دارد. ضمن این که اگر ماده الکلی به او نرسد، واکنش هایی مثل عصبانیت دارد، همه اینها المان هایی بود که باید در رفتار آن شخصیت می دیدم. این نقش برای من جالب بود و فکر می کنم در نهایت به قول مردم و کارگردان آن را آن طور که باید درآوردم.
این مجموعه هر بار که پخش می گردد بازهم گروهی را پای خود می نشاند. به نظر شما چرا و چه ویژگی ای باعث این جریان شده است؟
چون کارگردان این مجموعه، یعنی آقای جیرانی باتجربه است که نوشتن فیلمنامه آن را هم به عهده داشت. او اغلب هر کاری را انجام نمی دهد و این سریال هم سیاسی بود و هم داستان های دیگری در حوزه اجتماعی و خانوادگی داشت. درواقع قصه چندجانبه تعبیر وارونه یک رویا به همراه کارگردانی خوب آن باعث شده همچنان این کار مخاطبانش را داشته باشد.
شما هم زمانی کارگردانی و نویسندگی می کردید. چرا دیگر سراغ این کار نرفتید؟
به هر حال دیگر پیش نیامد، چون مخارج خیلی بالا رفت و هر کاری که قرار بود شکل بگیرد به تهیه نماینده و حمایت احتیاج داشت، همان طور که امروز نیز همین است. علاوه بر اینها همزمان مشغول بازیگری و کار دوبله بودم. به همین دلیل دیگر نشد فیلم چهارمم را بسازم.
اگر بازهم فرصتی گردد که کار بسازید، دوست دارید از چه بگویید؟
اگر زمانی اجازه بدهند و بگردد که باز هم فیلم بسازم، دلم می خواهد داستان جدیدی را منعکس کنم که در دل آن به مسائل روز پرداخته گردد، قصه ای که از زندگی مردم باشد و همه بتوانند آن را باور نمایند و همراهش شوند. در کل نمی خواهم برای اکران و فروش فیلم بسازم. به هر حال این فرصت پیش نیامد و من هم مثل کارگردان های دیگری که مدام به موانعی برمی خورند یا فیلمنامه شان رد می گردد، دیگر نشد کاری بسازم.
در همه این سال ها شده نقشی را دوست داشته باشید اما بازی اش نکرده باشید؟
آدم دوست دارد آنچه در توانش است و می تواند درست آن را از آب دربیاورد را بازی کند. کمتر پیش آمده قصه ای باشد که آن را خیلی دوست داشته باشم اما مثلا فیلم آن سوی آتش یکی از آنها بود و آثار دیگری که در ذهن مردم مانده است. در این فضا من هیچ وقت تاسف و حسرت نقشی را نخورده ام، خیلی وقت ها خیلی نقش ها به من پیشنهاد شده اما آن را قبول نکرده ام.
البته به خصوص در این روزها که شرایط معیشتی مشکل شده، خیلی ها به ناچار هر نقشی را قبول می نمایند.
بله، متاسفانه اما من شغل کوچکی به اسم گویندگی فیلم هم دارم و به واسطه آن زندگی ام می گذرد. به همین دلیل با آن که مدتی است کار تصویر نکرده ام باز هم این طور نیست که هر نقشی را به خاطر پولش قبول کنم.
و از بین همه کارهایی که داشتید، کدام برای خودتان عزیزتر و به یاد ماندنی تر است؟
چند کار است که واقعا دلم می خواست در آنها حضور داشته باشم و این اتفاق هم افتاد، آثاری که ماندگار هم شدند مثل دوران سربی، آن سوی آتش، پدرسالار، مختارنامه و تعبیر وارونه یک رویا. اینها آثاری هستند که واقعا دوست شان داشتم.
در ایام کرونا حوزه گویندگی هم مثل خیلی از فضاهای دیگر با مشکلاتی روبه رو شد، یکی از این موارد این است که به دلیل کوچک و بسته بودن استودیوها الان دیگر همه برای دوبله دور هم جمع نمی شویم و هر کس جدا نقشش را می گوید و بعد دوبلور بعدی وارد می گردد و نقشی که دارد را کامل می گوید.
شما اول بازیگر بودید بعد گوینده شدید یا برعکس؟
ابتدا گوینده بودم و بعد پایم به دنیای تصویر باز شد.
امروز دنیای دوبله و گویندگی را چطور می بینید؟
الان دیگر فیلم های آمریکایی و کارهای خارجی در تلویزیون چندان دوبله نمی شوند و تعدادشان نسبت به قبل کمتر شده است. امروز بیشتر آثار چینی، کره ای، هندی، فرانسوی و... هستند، آثاری که چندان قابل یادگاری گذاشتن نیستند و تنها می رویم و دوبله شان می کنیم.
فاطمه شهدوست - رسانه / روزنامه خبرنگاران
منبع: جام جم آنلاین